Dr Tomasz Kurdyła
Adiunkt w Katedrze Współczesnego Języka Polskiego. W 2002 roku ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, stopień doktora uzyskał w roku 2010 na Wydziale Polonistyki UJ, na podstawie rozprawy Funkcje formantów rzeczownikowych w polszczyźnie mówionej mieszkańców Podkarpacia (na przykładzie Jaślisk i wsi okolicznych). Jego zainteresowania naukowe dotyczą przede wszystkim słowotwórstwa i nazewnictwa ludowego (ze szczególnym uwzględnieniem polszczyzny Podkarpacia), ale także słowotwórstwa i słownictwa ogólnopolskiego, zróżnicowania odmianowego polszczyzny i funkcji języka. Jest członkiem Komisji Socjolingwistyki afiliowanej przy MKS, współpracownikiem Komisji Dialektologicznej KJ PAN oraz członkiem redakcji „LingVariów” i ich sekretarzem.
Najważniejsze publikacje
I. Książki
Funkcje formantów rzeczownikowych w polszczyźnie ludowej (na przykładzie trzech wsi podkarpackich), Biblioteka „LingVariów", t. 12, Kraków 2011.
II. Redakcja
Zagadnienia lingwistyczne w dydaktyce szkolnej i uniwersyteckiej, T. Kurdyła, B. Ziajka (red.), Kraków 2023.
III. Wybrane artykuły
Czy słownictwo rzemieślnicze jest terminologią?, „Prace Filologiczne” XLVIII, 2003, s. 345–355.
Jeszcze o derywatach tautologicznych, „LingVaria” nr 1 (11), 2011, s. 85–92.
Język ludowy a inne odmiany polszczyzny (uwagi teoretyczne), [w:] K. Sikora, M. Rak (red.), Badania dialektologiczne. Stan, perspektywy, metodologia. Materiały konferencji naukowej „Gwara i tekst" Kraków, 27–28 września 2013 r., Biblioteka „LingVariów”, t. 17, Kraków 2014, s. 65–79.
Pragmatyka w klasyfikacji słowotwórczej rzeczownika, „LingVaria”, nr 1 (19), 2015, s. 59–77.
Najważniejsza funkcja „języka”? Uwagi o funkcji fatycznej i fatyczności języka, „Biuletyn PTJ” LXXI, 2015, s. 59–70.
O podziałach odmian społecznych polszczyzny i nieostrości ich granic, „Język Polski” CIII, z. 3, 2023, s. 16–28.
